«نوردراسیل» که در زبان دارناسیایی به معنای «تاج آسمان» است، «درخت جهان» اصلی و در چشمهی جاودانگی جدید، برفراز کوه هیجال واقع شده بود. نوردراسیل به الفها جاودانگی میبخشید و به درویدها این امکان را میداد تا قدم به رؤیای زمردین بگذارند، تا آنکه با نبرد کوه هیجال، این تقدیسها و موهبتها از بین رفت. نوردراسیل ریشه در اعماق خاک داشت و به زمین نیرو میبخشید.
درخت از دانه بلوط «درخت مادر»، گانیر (G’Hanir) زاده شد. الکستراتزا به آن قدرت و حیات بخشید؛ تقدس ایسرا بر نوردراسیل، درخت و درویدهای الف را به رؤیای زمردین پیوند داد و این امکان را فراهم ساخت تا آزادانه در قلمرو او گام بردارند. اما مهمترین تقدیس از آن نوزدورمو بود، چرا که مقدر ساخت تا زمانی که درخت پابرجا بود، الفهای شب جاودان بمانند.
در بحبوبهی نبرد کوه هیجال، مالفوریون استورمریج در شاخ سناریوس دمید و برای شکست دادن آرکیماند، صدها روح طبیعت را احضار کرد و در این راه، جاودانگی الفهای شب را قربانی ساخت. نوردراسیل نیز از موج انفجار آسیب شدیدی دید. فندرال استگهلم (Fandral Staghelm) برای بازیابی موهبت جاودانگی نوردراسیل، خلقت تلدراسیل (Teldrassil) (به زبان دارناسیانی یعنی «تاج زمین») را رهبری کرد، اما کار به جایی نبرد، چرا که موهبت جاودانگی الفها به نوزدورمو بسته بود.